பார்ப்பவர்கள் ப்ரவீனை கடத்தல்காரர் என்று வாய்தவறிக் கூட சொல்ல மாட்டார்கள். கடத்தல்காரர் என்ற வார்த்தைப் பிரயோகம் கூடத் தவறு. ப்ரோக்கர் என்று சொல்லாமா? அதுவும் முடியாது. பில்லில்லாமல் விற்கப்படும் பொருளை வாங்குபவரிடமிருந்து, அன் அக்கவுண்ட் பணத்தை வாங்கி, அதை பத்திரமாக விற்பவரிடம் கொடுப்பதுதான் ப்ரவீனின் தொழில். சுருக்கமாக சொன்னால் ’அன் அக்கவுண்ட் பேங்கர்’. ஹி இஸ் எ ப்ரொஃபஷ்னல். அவரை எப்படி அழைப்பது என்று நீங்களே முடிவு செய்து கொள்ளுங்கள்.
ஒரு அழுக்கு வியாழக்கிழமை. ’வசூலு’க்கு வந்தவர் ஹெலிபஸ்ஸிலிருந்து இறங்கி ஏர் டாக்ஸியில் ஏறி, தன் வீஃபோனைத் திறந்து பெயரை ஒற்றி, “சார், நான் ஸாக்ரா கம்பெனி பேமெண்ட்டுக்காக வந்திட்டிருக்கேன். எங்க வரனும்னு சொல்லுங்க”, என்றார் குரலைத் தனித்து.
“ஹெலிபஸ்ஸ்டாண்டிலிருந்து ஏர்பிரிட்ஜ் வருது பாருங்க. அது வழியா வந்........திரும்பி எடது பக்கம் பார்த்தீங்கன்னா, நம்ம கம்பெனி போர்ட் மிதந்திட்டிருக்கும். வந்துருங்க.”
“ஓகே சார். பக்கத்துல வந்துட்டு தேவைன்னா மறுபடி கூப்புட்றேன்.” கட் செய்து விட்டு, டிரைவரிடம் ”ப்ரிட்ஜ க்ராஸ் பண்ணுப்பா” வழி சொல்ல ஆரம்பித்தார்.
X----X-----X
ராஜீவ் - டீசெண்டான பேர் இல்லே! அவனும் பார்க்க டீசெண்டாத்தான் இருப்பான். ஆனாத் தொழில்?! ஏன் யிந்த மாதிரி தொழில் பண்றவங்கள்ளாம், மாரி, பக்கிரி, மன்னாரு இப்டிதான் பேர் வச்சுப்பாங்களா? ராஜீவ் பண்ணக் கூடாதா? ஆமாபா, திருட்டுப்பயதான். ஆனா மத்தவனுங்க மாரி புத்தியில்லாமத் திருடி மாட்டிக்குற ரகமில்லே. நேக்கா ரூட்டுப் போட்டு புரோக்ராம் எழுதி, பக்கெல்லாம் ஃபிக்ஸ் பண்ணி திருடுறவன். இதுவர மாட்னதே இல்ல.
திடீரென்று கத்திய வீஃபோனைத் தட்டியவன், “சொல்லு கார்த்தி! பட்சி ஏதாச்சும் சிக்கிச்சா?”
“ராஜ்ஜி! செமத்தியா ஒரு பார்ட்டி வந்திருக்கு. வஸூல் பண்றதுதான் தொளிலே. இன்னிக்கு நம்மூருக்கு வந்திருக்கு. எப்டியும் பத்து பதினஞ்சு தேறும்.”
“ஆள வுட்றாத. க்ளோஸா வாச் பண்ணிட்டே இரு.”
“பாத்துட்டுதான் இருக்கேன். இப்பதான் கம்பெனிக்குள்ள வந்திருக்கான். கெளம்பும்போது சொல்றேன். நீ பாத்துக்க. எம் பர்சண்டேஜ்ஜ மட்டும் கரெட்டா குடுத்திரு.”
“சர்டா. கெளம்பும்போது சொல்லு.” கட் செய்தான்.
’நாம மட்டும் தட்டிரலாமா? லேசர் லேகாவயும் கூப்டுக்கலாமா? அவளக் கூப்ட்டா வேல இல்லேன்னாலும் பர்சண்டேஜ் கொடுக்கனுமே?!’ மனசுக்குள்ள கணக்குப் போட ஆரம்பிச்சான்.
X----X-----X
“ஒங்க பேர் சார்?”
“ப்ரவீன்.”
“பார்ட்டி யாரு?”
“பணங்குடி எம்.ஆர். அன் கோ.”
“சாக்ராஸுக்கு சப்ளையரா?”
“ஆமாம்.”
“நீங்க அவங்களுக்கு என்ன வேணும்.”
“நான் தேர்ட் பார்ட்டி. மீடியேட்டர்.”
“ஓகோ! நோட் கொண்டு வந்தீங்களா?”
எந்தக் காலத்திலும், இது மாதிரி விஷயங்களில் புதிய ஆட்களை அடையாளம் கண்டுகொள்ள, அரதப் பழைய டெக்னிக். பர்ஸில் கவனமாக மடித்து வைத்திருந்த ஆயிரம் ரூபாய் ப்ளாஸ்டிக் தாளை எடுத்துக் கொடுத்தார். அரசாங்கமே அச்சடித்துக் கொடுத்திருக்கும் ஐடிக் கார்ட். நோட்டை வாங்கிக் கொண்டவர் அதன் நம்பரை, தனது பிடிஏவில் செக் செய்துவிட்டு, “சரியா இருக்கு சார். அமவுண்ட் எவ்வளவு?”
“பதினேழு, இருபத்தி எட்டு, நாற்பத்தி அஞ்சாயிரம்.”
நோட்டுக்கட்டுக்கள் எண்ணப்பட்டன - இருமுறை. ப்ரவீன் ஒவ்வொரு கட்டாக எடுத்து தனது லெதர் பைக்குள் அடுக்கினார்.
X----X-----X
“ராஜ்ஜி! ஆளு கெளம்பறான். எலிபஸ்ஸ்டேண்டுக்குதான் வாரான். கைல கருப்பு லெதர் பை இருக்கு - தோள்ல தொங்கவுடற டைப்பு. பழைய ஸ்டைல்ல சட்டையும் பேண்டும் போட்டிருக்கான். கொஞ்சம் தாட்டியா இருப்பான். அப்புறம் சட்டைப் பாக்கெட்ல பழைய டப்பா சைஸ் வீஃபோன். இத்தப் பெரிய ஃபோன எவனும் இப்ப வச்சிருக்க மாட்டான். அத வச்சே நீ அவன ஈஸியா கண்டுக்கலாம்.”
“சர்டா! ஆளு பணத்த பைக்குள்ளதான் வச்சானா? நீ பார்த்தியா?”
“ஆங்! சொல்ல மறந்துட்டேன் பா. ஆளு பாம்பு மாதிரி ஒரு பெரிய பை வச்சிருந்தான். அதுக்குள்ளதான் எல்லா பணத்தையும் போட்டான். அப்றம் அந்தப் பைய லெதர் பைக்குள்ள வச்சான்.”
”எடப்பையா இருக்கும். சரியா சொல்லு. அந்தப் பாம்புப் பைய ஒடம்புல கட்டிகிட்டானா? இல்ல லெதர் பைல வச்சானா?”
“லெதர் பைலதான் வச்சான்.”
”ஆமா கேக்க மறந்துட்டேன். பார்ட்டி பேர் என்ன?”
“ப்ரவீன் - அப்படின்னு, கம்பெனி லாகின்ல இருக்கு.”
“சரி. நான் பாத்துக்கறேன். கட் பண்ணு.”
‘ம்ம்ம். லெதர் பை. அதுக்குள்ள எடப்பை. லெதர் பையத் தட்றது விஷயமே இல்ல. ஒருவேள எலிபஸ்ஸ்டேண்ட்க்கு வர்ர வழில எடப் பைய எடுத்து ஒடம்புல கட்டிகிட்ருந்தா? கார்த்தி கம்பெனிக்குள்ள மட்டும்தான் வாச் பண்ணுவான். கம்பெனிக்கு வெளில வந்தப்பறம் அவன் கட்டீருந்தா கார்த்திக்குத் தெரியாது. எடப் பைல பணத்தப் போடறவன், அத லெதர் பைக்குள்ளேயா வப்பான்? எடுத்து கட்டிக்க மாட்டான்? இன்னொரு பாயிண்ட் இருக்குது. பார்ட்டிக்கு வசூல்தான் தொளிலு. அப்படின்னா எல்லாவிதத்திலேயும் ஜாக்கிரதையா இருப்பான். நோட்டம் போடறவனை ஏமாத்தறதுக்காக எடப்பை வச்சிருக்கலாம். பணம் லெதர் பைலயே கூட இருக்கலாம். ம். மிஸ் பண்ணிரக்கூடாது. பத்து பர்சண்டேஜ் போனாப் போவுது. லேகாவ கூப்டுக்கலாம். ச்சும்மா லேசர் கத்தியால மில்லிமீட்டர் துல்லியமா ஒடம்புல படாம துணிய வெட்றதுக்கு அவதான் சரி!’
X----X-----X
ப்ரவீன் ஏற வேண்டிய ஹெலிபஸ் கிளம்பத் தயாராக இருந்தது. ஏறுவதற்காக கதவைத் திறந்தவரை உள்ளேயிருந்த ஒருவன் சட்டென்று இடித்துவிட்டு இறங்க, தோளில் கணம் குறைந்ததை உணர சில வினாடிகள் ஆனது. உணர்ந்ததும், சட்டென்று திரும்பி, “ஏஏஏய்!”. யார் இடித்தது? இந்தக் கூட்டத்தில் எப்படித் தேடுவது?
உடனடியாக தோன்றிய தொடர்பு நினைவில், சட்டென்று கையை இடுப்பில் தடவிப்பார்க்க, இடையில் கட்டியிருந்த பையையும் காணவில்லை. பின் இடுப்புப் பகுதியில் சட்டை நேர் கோட்டில் கிழிக்கப்பட்டிருப்பதாக தட்டுப்பட்டது. அரை நிமிடம் யோசித்தவர், சட்டென்று ஹெலிபஸ் உள்ளே ஏறி அமர்ந்து கொண்டார். அவர் உட்காரவும் ஹெலிபஸ் டேக் ஆஃப் ஆனது.
X----X-----X
ராஜீவ், லெதர் பையோட வேகமா நடந்துட்டிருந்தவன், எயல்பா திரும்பி எலிபஸ் பறந்துட்டதை பாத்தபெறவு மெதுவானான். ’ஆள் ஒன்னும் அமளி பண்ணலை. எதிர்பார்த்ததுதான். பின்ன, கறுப்பு பணம் ஆச்சே?! கத்துவானா!!’
“என்னா லேகா! சொன்ன மாரி எடப்பைய கத்தி போட்டியா?”
“போடாம. அதெல்லாம் நேக்கா வெட்டிட்டேன். நான் வெட்னதே தெர்யாம லூஸு மாரி அந்த ஆள் நடந்து போறான். சரி, நம்ம பர்சண்டேஜ சீக்கிரம் பிர்ச்சுக் கொடு.”
“மொதல்ல எடப்பைய கொடு”
“ஆமா, பெர்ய பையி. இதுல என்னா இருக்கு. மால் ஒங்கிட்டல்ல சிக்கிருக்கு.” சொல்லிகிட்டே துணிப்பந்த அவன்ட்ட வீசினா.
“ஏ, ஏ, ஏய், லேகா வெளாடாதே. இதுல இருந்த பணம் எங்க?”
“அட! இதுல பணம் ஒன்னும் இல்லபா. நீ அடிச்ச பைல இல்ல? சும்மா பர்சண்டேஜ் கொடுக்காம கத்தி போட பாக்காத.”
“அடப்போடி....இவளே! நான் அடிச்சதுல ஒன்னும் இல்லை. அடிச்சவுடனேயே எனக்குத் தெர்ஞ்சுப் போச்சு, பையி வெத்துப் பையின்னு. நா ஒங்கிட்ட சிக்கிருக்கும்னு நெனச்சேன். அப்ப லெதர் பை, எடைப்பை, ரெண்டில\யும் பணம் இல்லையா? இந்த லெட்சணத்துல பர்சண்டேஜ் வேற!?!”
“அப்ப பணம் எங்கேப்பா? கெழவன் வேற ஏதாவது பைல வச்சிருந்தானா?”
”அந்தாள்ட்ட வேற பொட்டி பை எதுவும் இல்லையே.”
“ஆள் கரெக்டுத்தானே?”
“பேர் கூட அடிக்கிறதுக்கு முந்தி செக் பண்ணிட்டேன். நா அடிச்ச ஆள் கரெக்டுதான். நீ நான் காட்ன ஆள்ட்டதான அடிச்ச?”
“ஆமா.”
“அப்ப பணம் எங்க போச்சு?”
X----X-----X
ஹெலிபஸ்ஸிலிருந்து இறங்கியதும், பிரவீன் நேரே தன் வீட்டிற்கு சென்றார். படபடப்பாக இருந்தது. ஒரு பாட்டில் ஆறு டிகிரி நீரை அருந்தியபின் படபடப்பு கொஞ்சம் அடங்கியது.
‘பாவிப் பசங்க!! இவ்வளவு முன்னெச்சிரிக்கையா இருந்தும், என்னை எவ்வளவு உன்னிப்பாக கண்காணித்திருக்கிறார்கள். இது நிச்சயம் திட்டமிட்ட திருட்டுதான். நன்றாக கண்காணித்தே திருடியிருக்கிறார்கள். சாதாரண திருட்டாக இருந்தால் லெதர் பை மட்டுமோ, இடைப் பை மட்டுமோதான் போயிருக்கும். இரண்டுமே போவதென்றால், நிச்சயம் ஒன்றுக்கு மேற்பட்டவர்கள் கை இதில் இருந்திருக்க வேண்டும். இனியாவது சர்வ ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும்.’
வீஃபோனை எடுத்து ‘M', 'R' என்று ஒற்றி, “ஆங், நான் தான் ப்ரவீன் பேசறேன். பணம் வாங்கிட்டு வந்துட்டேன். கொஞ்சம் அன் எக்ஸ்பெக்டடா சில விஷயங்கள் நடந்து போச்சு. பணம் வாங்கிட்டு, ஹெலிபஸ்ஸ்டாண்டிலிருந்து கிளம்பும்போது, என் பேக் திருடு போயிடுச்சு. ஆனா, பை காட்ஸ் க்ரேஸ், உங்க பணம் பத்திரமா இருக்கு.”
“நிஜமாவா? அப்ப பணத்தை எங்கே வச்சு கொண்டு வந்தீங்க?”
“அது தொழில் ரகசியம் ராக்கி. அதுக்கு மேல கேக்காதீங்க. இந்தத் தொழில்ல இதிலெல்லாம் ரொம்ப கவனமா இல்லைன்னா, இத்தனை நாள் இந்த வேலை செய்ய முடியுமா? இன்னும் ஒரு மணி நேரத்துல உங்க ஆஃபீஸ்க்கு பணத்தோட வர்ரேன்.”
ப்ரவீன் தனது சட்டைப் பையிலிருந்த அந்த கனமான சிறிய ’டப்பா’வை எடுத்து மேஜை மேல் வைத்தார். கொஞ்சம் எக்ஸ்ட்ரா லார்ஜ் சிகரெட் லைட்டர் போல இருந்த அதன் பக்கவாட்டில் அழுத்தியவுடன் இரண்டாகத் திறந்து கொண்டது. அதற்குள் சின்னச் சின்னதாய் பத்து பதினைந்து ப்ளாஸ்டிக் சிப்புகள். அவற்றை பத்திரமாக எடுத்து மேஜை மேல் அடுக்கினார். இப்பொழுது டப்பாவை மறுபடி மூடி, “Dematerialising Shrinker" என்ற எழுத்துக்கள் மேலே தெரிவது போல பிடித்துக் கொண்டு, ‘பொருட்களை சுருக்க பச்சை பட்டன். மறுபடி பெரிதாக்க சிவப்பு பட்டன். கரெக்ட்தானே. இந்தக் குழப்பம் இதை வாங்கிய நாளிலிருந்து இருக்கிறது. வயதாகிக் கொண்டிருக்கிறது!’ எதற்கும் ஒருமுறை மேன்யுலை படித்து உறுதிப்படுத்திக் கொண்டு ப்ளாஸ்டிக் சிப்புகளை நோக்கி சிவப்பை அழுத்த .....
மேஜையிலிருந்த ப்ளாஸ்டிக் சிப்புகள் விரிந்து, ப்ளாஸ்டி பணக்கட்டுகளாக மாறின. டப்பாவை பத்திரமாக அதன் கூட்டில் வைத்தபொழுது அதன் ஓரத்தில், “Made in Mars".
ப்ரவீனைப் பற்றி ஏற்கனவே சொல்லியாயிற்று அல்லவா? ஹி இஸ் எ ப்ரொஃபஷ்னல்.
4 comments:
கதை ஓகே...
ஏதோ ஒரு டெக்னிக் இருக்கும்னு தெரிஞ்சிடுச்சி.
சயன்ஸ் ஃபிக்ஷன் கதைன்றதால எப்படி இருந்தாலும் ஒரு ட்விஸ்ட் வந்தால்கூட
சின்ன ‘சப்’ இருக்கத்தான் செய்கிறது.
வாழ்த்துக்கள்...
தோணியதைச் சொன்னேன். கமெண்ட் பப்ளிஷ் பண்ணுவது உங்கள் விருப்பம்.
உண்மையான விமர்சனத்துக்கு நன்றி தமிழ் பறவை!!
பிகு:- இதை ஏன் வெளியிட மாட்டேன் என்று நினைத்தீர்கள்?!:-(
சுமார்தான் தலைவா.. அடுத்த கதையில மீட் பண்ணலாம்
பிளாஸ்டிக் ஆயிரம் ரூபாய் என்று படித்தவுடனேயே இது இந்த காலத்துக் கதை இல்லை என்று உணர்ந்து விட்டேன். இருந்தாலும் கதை கொண்டு சென்ற விதம் மிக நன்று.
வாழ்த்துகள்!
Post a Comment